Miody odmianowe poprawiające zdrowie człowieka cz. 2
Miód spadziowy
Miód spadziowy uzyskany jest głównie z wydalin owadów wysysających żywe części roślin lub wydzielin żywych części roślin. Miody spadziowe z drzew owocowych mają barwę złocistożółtą, łagodny smak oraz zapach płatków kwiatowych. Natomiast z drzew iglastych są bardziej gęste i lepkie, ciemniejsze, o barwie ciemnobrunatnej, brunatno-zielonkawej do prawie czarnej.
Miody spadziowe są mniej słodkie o lekkim korzennym zapachu i łagodnym, lekko żywicznym smaku. Miód spadziowy charakteryzuje się wysoką zdolnością antybiotyczną i bakteriobójczą, posiada właściwości antyseptyczne, przeciwzapalne i wykrztuśne. Wykorzystywany jest przy leczeniu chorób dróg oddechowych, astmie, katarze, a także gruźlicy. Miód spadziowy stosuje się nie tylko przy zapaleniu płuc, ale również przy zaburzeniach przemiany materii.
Wysoka zwartość biopierwiastków, enzymów i kwasów organicznych sprawia, że miód spadziowy charakteryzuje się bardzo dobrymi właściwościami leczniczymi.
Miód spadziowy znalazł zastosowanie w kuracjach schorzeń: układu moczowego, dróg żółciowych oraz jelit. Wykazywane przez ten miód działanie wzmacniające i przeciwzapalne powoduje, iż może być on stosowany w trakcie leczenia dolegliwości układu oddechowego.
Miód ze spadzi iglastej wykazuje lepszą aktywność przeciwustrojową w porównaniu z miodem ze spadzi liściastej.
Właściwości miodu ze spadzi liściastej wspomagają w leczeniu różnych dolegliwości i chorób. Główne zastosowanie tego miodu wynika z jego właściwości dezynfekujących oraz przeciwzapalnych.
Miody nektarowo-spadziowe warto wykorzystać jako środek pomocniczy w leczeniu schorzeń kardiologicznych, oraz w profilaktyce procesów trawiennych. Zaleca się jego spożywanie w stanach wyczerpania psychicznego i fizycznego.
Miód manuka
Miód manuka posiada wyjątkowe właściwości odżywcze i lecznicze. Ogólna zawartość polifenoli, jak również silne właściwości przeciwutleniające tego miodu porównywane są z europejskimi miodami o ciemnym zabarwieniu, które charakteryzują się podobnymi właściwościami.
Miód manuka wykorzystywany jest w terapii wielu chorób wewnętrznych oraz w leczeniu chorób dermatologicznych, często przewlekłych i zaniedbanych, a także niepoddających się działaniu leków konwencjonalnych.
Miód manuka stosowany jest zarówno w stanie naturalnym, jak również w formie preparatów, np.: plastry, żele, krople i pasty. Zastosowanie tego produktu jest wyjątkowo skuteczne w terapiach cukrzycowych, odleżyn, owrzodzeń stóp, zakażonych ran po operacjach brzucha, operacji wycięcia sromu, ropiejących ran włosowych oraz przepukliny pępkowej u noworodków.
Miód manuka wykazuje również korzystne działanie na zapalenia błon śluzowych jamy ustnej, szczególnie powstałych w wyniku nowotworu, grzybiczego zapalenia zatok przynosowych oraz pooperacyjnego obrzęku rogówki.
Miód manuka niszczy drobnoustroje chorobotwórcze groźne dla człowieka: ziarniaki Gram-dodatnie, pałeczki Gram-ujemne, tlenowe i beztlenowe oraz grzyby drożdżoidalne i dermatofity wywołujące zakażenia.
Miód wielokwiatowy
Miód wielokwiatowy pozyskiwany jest przez pszczoły z wielu gatunków roślin, więc nie można traktować go jako miód odmianowy. Miody wielokwiatowe można podzielić ze względu na porę pozyskania na: wiosenne, letnie, późno letnie i jesienne, a także ze względu na źródło nektaru na: górskie, łąkowe, oraz leśne.
Miody wielokwiatowe są charakterystyczne, typowe dla danego miejsca. Przyjmują barwę od jasnokremowej do ciemno herbacianej, a po krystalizacji są jasnobrązowe. Miody te w smaku są bardzo zróżnicowane, od delikatnych do ostrych, lekko piekących.
Miód wielokwiatowy z kwiatów wiosennych jest jasny, o przyjemnym zapachu i łagodnym smaku. Znacznie ciemniejszy i wyróżniający się bardziej zdecydowanym smakiem i zapachem jest miód zebrany z nektaru kwiatów letnich. Miód zebrany w pełni lata oraz jesienią jest bogatszy w związki o działaniu przeciwdrobnoustrojowym, biopierwiastki i enzymy. Zróżnicowane są także parametry jakościowe miodów wielokwiatowych.
Konsumenci wybierają miody wielokwiatowe ze względu na ich urozmaicony skład chemiczny oraz właściwości prozdrowotne, które uzależnione są od nektaru danego gatunku rośliny.
Miód wielokwiatowy dzięki dużej zawartości krzemu wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu krwionośnego oraz wpływa na zdrowy wygląd skóry, włosów i paznokci. Zlecany jest on w szeroko pojętej profilaktyce zdrowotnej, zwłaszcza w alergiach wziewnych, wyczerpaniu fizycznym i psychicznym oraz przy przeziębieniach.
Miód wielokwiatowy z nektaru roślin rosnących na łąkach i pastwiskach ma złocisty kolor i ostry smak, szybko krystalizuje. Posiada znaczące walory odżywcze, dzięki dużej różnorodności czynnych substancji biologicznych jest szczególnie polecany osobom wyczerpanym pracą.
Miód wielokwiatowy zalecany jest w szeroko pojętej profilaktyce zdrowotnej, zwłaszcza w alergiach, katarze siennym, gojeniu się ran oraz przy wyczerpaniu fizycznym, psychicznym i przy przeziębieniach.
Zaobserwowano, że miód korzystnie oddziałuje u chorych na AIDS, wzbogacony dodatkowo galem i germanem. Na skutek połączeń tych pierwiastków wprowadzanych z miodem, z mostkami siarczkowymi otoczki białkowo-lipidowej wirusa HIV tworzą się siarczki, które są wydalane z organizmu. Poleca się przyjmowanie miodu w trakcie podawania leków hamujących rozwój AIDS. Terapia ta jest bardzo bezpieczna i pomocna w leczeniu tej choroby. Powinno się go stosować w profilaktyce przed zachorowaniem w celu podwyższenia odporności na zakażenia drobnoustrojami, w tym wirusem HIV.
Dobroczynne działanie miodu z powodzeniem może być wspomagane na drodze wzbogacania w inne produkty pszczele.
Miód z mleczkiem pszczelim działa silnie bakteriobójczo, ma niezwykłe właściwości odżywcze i lecznicze. Korzystnie wpływa na pracę wątroby i pęcherza żółciowego, uodparnia. Stosowany pomocniczo w chorobach reumatoidalnych, astmie oskrzelowej, dnie moczanowej, przy osłabieniu witalności, chorobie wieńcowej oraz w kuracji nowotworowej. Normalizuje ciśnienie, podwyższone obniżając, a obniżone podwyższając, skuteczny w dermatologii w leczeniu trądzików. Poprawia samopoczucie i koncentrację, polecany w stanach wyczerpania nerwowego i fizycznego.
Bibliografia:
- Adams C.J., Manley-Harris M., Molan P.C. The origin of methylglyoxal in New Zealand manuka (Leptospermum scoparium) honey. Carbohydrate Research 2009, 344, 1050-1053.
- Al M. L., Daniel D., Moise D., Bobis O., Laslo L., Bogdanov S. Physico-chemical and bioactive properties of different floral origin honeys from Romania. Food Chemistry 2009, 112, 4, 863-867.
- Alvarez-Suarez J.M., Tulipani S., Diaz D., Estevez Y., Romandini S., Giampieri F., Damiani E., Astolfi P., Bompadre S., Battino M. Antioxidant and antimicrobial capacity of several monoflora Cuban honeys and their correlation with colour, phenolic content and other chemical compounds. Food Chemisty and Toxicology 2010, 48, 2490-2499.
- Habryka C. Miód spadziowy – co warto o nim wiedzieć? Pasieka 2016, 5, 24-26.
- Kędzia B., Hołderna-Kędzia E. New possibilities using of manuka honey for the treatment of skin and mucous membrane diseases. Postępy Fitoterapii 2017, 2, 119-125.
- Noskowicz-Bieroniowa H. Co może miód. Agencja Wydawniczo-Usługowa, Kraków 2010.
- Sanz M. L., Gonzalez M., De Lrenzo C., Sanz J., Martinez-Castro I. A contribution to the differentiation between nectar honey and honeydew honey. Food Chemistry 2005, 91, 2, 313-317.
